Εργαστήριο Νευροωτολογίας Ιλίγγου

Εργαστήριο Νευροωτολογίας Ιλίγγου (ζάλης)
Διαγνωστικές εξετάσεις ιλίγγου

Ίλιγγος

Ο ίλιγγος είναι ζάλη αλλά κάθε ζάλη δεν είναι ίλιγγος. Ο ίλιγγος είναι μια ψευδαίσθηση κίνησης. Παρόλο που ο άνθρωπος είναι ακίνητος, έχει την αίσθηση ότι «γυρνάνε όλα» ή ότι περιστρέφεται ο ίδιος.

Η πιο συχνή αιτία περιφερικού ιλίγγου είναι ο καλοήθης παροξυσμικός ίλιγγος θέσεως (ΚΠΙΘ). Ο ασθενής περιγράφει κρίσεις ιλίγγου σε κάθε απότομη μεταβολή της θέσης της κεφαλής. Πιο χαρακτηριστική είναι η ζάλη κατά την έγερση ή την κατάκλιση στο κρεβάτι με ναυτία ή έμετο και άσταθεια. Με τα επεισόδια να διαρκούν δευτερόλεπτα και να μη συνοδεύονται από συμπτώματα βαρηκοΐας ή εμβοών.

Άρα πρέπει πρώτα απ’ όλα να διαπιστώσουμε ότι ο ασθενής πάσχει πραγματικά από ίλιγγο, δηλαδή από αιθουσαία βλάβη. Πρέπει επίσης να ξέρουμε αν πρόκειται για κεντρική βλάβη (στον εγκέφαλο).

Αν η βλάβη είναι περιφερική, πρέπει να διαπιστωθεί αν είναι οξεία ή χρόνια, στο δεξιό ή αριστερό αιθουσαίο σύστημα, καθώς και αν είναι πρωτοπαθής ή δευτεροπαθής.

Η διάρκεια του επεισοδίου προσφέρει πολλά στη διάγνωση όπως: αν, πάνω απ’ όλα ο ασθενής περιγράφει πραγματικά ίλιγγο και όχι κάποιο άλλο σύμπτωμα, όπως απώλεια συνείδησης.

Ο ασθενής πρέπει να ερωτηθεί αν η κρίση ιλίγγου σχετίζεται με κάποια θέση της κεφαλής.

Η έγκαιρη αναγνώριση ενός ιλίγγου που οφείλεται σε κεντρικό πρόβλημα είναι πάρα πολύ σημαντική, διότι παθήσεις όπως αιμορραγίες και έμφρακτα του κεντρικού νευρικού συστήματος, απαιτούν άμεση αντιμετώπιση λόγω κινδύνου για τη ζωή του πάσχοντος.

Η βακτηριακή λαβυρινθίτιδα, όπως και οι κακώσεις του έσω ωτός ή του κροταφικού οστού, χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης καθότι συνοδεύονται από απώλεια της ακοής και άλλων συμπτωμάτων.

Πιο συχνά ένας ασθενής που προσέρχεται στο ιατρείο με επεισόδιο ιλίγγου παρουσιάζει;

  • καλοήθη κρίση παροξυσμικού ιλίγγου θέσεως (ΚΠΙΘ )και ακολουθούν,
  • η νόσος του Meniere και
  • για τα παιδιά η μέση ωτίτιδα.

Άλλες συχνές αιτίες περιφερειακού ιλίγγου είναι η αιθουσαία νευρωνίτιδα και οι κακώσεις του έσω ωτός.

Ορισμένες αυτοάνοσες παθήσεις μπορούν να εκδηλωθούν με περιφερικό ίλιγγο.

Ποιες παθήσεις προκαλούν κεντρικού τύπου ίλιγγο;
  • Η ημικρανία,
  • διαφορές αγγειακές ανεπάρκειες (ανεπάρκεια της σπονδυλοβασικής αρτηρίας),
  • τα έμφρακτα της παρεγκεφαλίδας όπως σύνδρομο Wallenberg,
  • οι όγκοι της γεφυροπαρεγκεφαλιδικής γωνίας (ακουστικό νευρίνωμα) ,
  • η απομυελίνωση του κεντρικού νευρικού συστήματος (σκλήρυνση κατά πλάκας)
    και άλλα.
Εκτίμηση ασθενούς με ίλιγγο

Η διάγνωση γίνεται:

  • Με λήψη λεπτομερέστατου ιστορικού
  • Με φυσική εξέταση
  • με νευροωτολογικό έλεγχο
  • και με τη δοκιμασία Dix-Hallpike και ακολουθεί

Θεραπευτική ανάταξη με τους χειρισμούς Epley ή Semont.

Ανάλογα με τα ευρήματα της κλινικής εξετάσεις μπορεί να ζητηθεί απεικονιστικός έλεγχος και νευρολογική εκτίμηση .